…ёй крыўдна за гэтых людзей і за Вальку – за ўсіх, хто ўсе свае жыццё працаваў з восьмай да пятай, але так і не атрымаў магчымасці на адкладзеныя грошы купіць – не, не “Ферары” ці “Бэнтлі”, а звычайную дызельную “Джэту”. Альбо – квіткі ў Францыю, каб пабачыць Версаль. Або пераехаць, нарэшце, з інтэрната ва ўласную аднапакаёўку. Прычым не на праспекце Кутузава ў Маскве, а ў чортавых Малмыгах!