Дарагая дачка, цалкам магчыма, што адсутнасць мудрасці і разважлівасці для моладзі абавязак, для старых жа гэта цалкам паважанае права […]
Знаўцы кажуць, што падарожжы маюць важнае значэнне для фарміравання духу, і тым не менш не трэба быць свяцілам розуму, каб зразумець, што духу, якім бы вандроўнікам ён ні быў, час ад часу трэба вяртацца дадому, бо толькі там людзі могуць займець і захаваць больш-менш здавальняючае ўяўленне пра саміх сябе.
Вас вельмі цікавяць усе гэтыя рэчы ў Цэнтры, спытала Марта, падумайце двойчы, перш чым адказаць, Мне хапіла і аднаго разу, мяне нічога не цікавіць, проста раблю выгляд, Самі перад сабой, вядома, Ты ўжо не маленькая, ведаеш, што іншага спосабу няма, хоць можа падавацца інакш, мы робім выгляд не перад іншымі, а заўсёды перад сабой […]
...прычыны ёсць, калі іх шукаць, то заўсёды знойдуцца, ніколі не было недахопу ў прычынах, каб нешта растлумачыць, нават калі яны памылковыя, гэта час, што мяняецца, гэта старыя, што за адну гадзіну старэюць на адзін дзень, гэта праца, якая перастала быць той, што была, а мы, што можам быць толькі тым, чым былі, раптам разумеем, што больш не патрэбныя ў гэтым свеце, хіба што не былі патрэбнымі і раней, але верыць, што былі, здавалася дастатковым, здавальняючым і, пэўным чынам, вечным у часе, на працягу якога ішло жыццё, а гэта і ёсць вечнасць, нічога больш.
Найбольшая цяжкасць для мужчыны гэта прызнаць свае слабасці і выспаведацца ў іх.
Сямейнае жыццё ніколі не было тым, што можна было б назваць морам ружаў, бываюць і добрыя моманты, і дрэнныя моманты, і, увогуле, ужо тое добра, што амаль усе яны так сабе.
Может, и доброта достигается практикой. Что-что, повторите, я не расслышал. Ничего, пустяки, не обращайте внимания. Тем не менее повторите. Я сказал, что доброта достигается практикой. Вы говорите как гончар. Да, но не всякий гончар придерживается этого мнения. Гончары кончаются, господин Алгор. И подобные мнения тоже.
Вялікая памылка наіўных і неабачлівых у тым, што пачатак ніколі не быў выразным, дакдладным кончыкам ніці, пачатак гэта вельмі марудны і карпатлівы працэс, які патрабуе часу і цярпення, каб зразумець, у якім кірунку вы хочаце ісці, і намацвае дарогу, як сляпы, пачатак гэта толькі пачатак, і зробленае вамі нічога не вартае.
Жыццё, яно такое, шмат у чым складаецца з рэчаў, якія заканчваюцца, Але ж таксама складаецца з рэчаў, якія пачынаюцца, Яны ніколі не бываюць тымі самымі.
У плаванні па жыцці лёгкі вецер для адных можа аказацца смяротным штормам для іншых, усё залежыць ад асадкі судна і стану ветразяў.
І праўда, ні маладосць не ведае таго, што можа, ні старасць не можа таго, што ведае.
Праз чытанне можна спазнаць амаль усё.
Я падумала, што няма вялікай розніцы паміж рэчамі і людзьмі, пражываюць сваё жыццё, існуюць пэўны час, і неўзабаве ім прыходзіць канец, як і ўсяму на свеце.
Іменна гэта заўсёды здараецца са словамі, мы паўтараем іх пастаянна, але ў некаторых выпадках яны з незразумелай прычыны больш заўважныя.
Няма нічога горшага для тых, хто працуе, чым прысутнасць таго, хто нічога не робіць.
Нават найлепшыя навіны не бываюць добрымі для ўсіх.
...каждый заглядывал внутрь себя и себя спрашивал: Кто ты, столь на меня похожий, но мне неведомый...
И кстати, нельзя отказать себе в удовольствии напомнить, что смерть - сама по себе, одна, без посторонней помощи - всегда убивает гораздо меньше, нежели человек.
…сколь недолговечно все доброе, мы не заметили его, когда пришло оно, не видели, когда оно было с нами, но ощущаем его отсутствие, когда оно исчезло
мы ведь только тем и заняты, что сыплем наши собственные мысли в чужие головы
на самом деле человек существует тогда, когда все зависит от его силы
слон, как я вам уже сказал однажды, совсем другое дело, ибо в каждом из них живут двое, и покуда один постигает науку, что преподают ему, другой продолжает упорно ничего не знать и не уметь. Ты-то почем знаешь. Я обнаружил, что и сам такой, часть меня учится, а часть — чем дольше живет, тем меньше знает.
Да-да, вы прочли правильно, господь приказал аврааму принести в жертву собственного сына, и так обыденно и просто, как просят стакан воды, когда захотелось попить, из чего следует, что подобное вошло у него в привычку и, можно сказать, укоренилось.
Когда один не хочет, двое не спорят
Всем известно – гораздо легче любить, чем быть любимым.